کد مطلب:173004 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:165

نهراسیدن از نیروی دشمن
امام حسین علیه السلام به همه ی انسان های آزاده آموخت كه می توان تنها جنگید و از نیروی دشمن ترسی به دل راه نداد. انسان الهی و پیرو حسین بن علی علیهماالسلام، چنانچه نیروی خود را در مقابل دشمن ناچیز دید، نباید صحنه ی مبارزه را ترك كند، بلكه باید با توكل به قدرت بی پایان الهی با تمام وجود مقاومت كند.

حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید:

والله لو تظاهرت العرب علی قتالی لما و لیت عنها؛ [1] .

به خدا سوگند، اگر تمام عرب پشت به پشت هم دهند تا با من بجنگند، از آنها روی برنمی تابم.

حضرت امام حسین علیه السلام نیز كه تعداد افرادش از زن و مرد و كوچك و بزرگ، از حدود 150 تن تجاوز نمی كرد، با قاطعیت در مقابل دشمن ایستاد و حتی یك قدم هم عقب نشینی نكرد. با این كه در آخر تنها ماند و كسی هم به ندای هل من ناصر او پاسخ نداد، به تنهایی در مقابل دشمن


ایستاد؛ زیرا او فرزند قرآن و بر این باور است كه شهادتش برای نجات دین اسلام است و شكست در آن راه ندارد. بر این اساس در روز عاشورا می فرماید:

ألا انی زاحف بهذه الاسرة علی قلة العدد و خذلان الناصر؛ [2] .

آگاه باشید كه من با همین گروه اندكی كه به من پیوسته اند و با این كه یاران به من پشت كرده اند، آماده ی جهاد هستم.

یعنی هرگز نباید از بسیاری دشمن در دل هر مسلمانی كه مجهز به منطق قرآن است، رعب و وحشتی ایجاد شود. منطق مستدل و مستحكمی همچون:

ان یكن منكم عشرون صابرون یغلبوا مأتین و ان یكن منكم مائة یغلبوا الفا من الذین كفروا بأنهم قوم لا یفقهون؛ [3] .

اگر تعدادتان بیست نفر باشد ولی استقامت داشته باشید بر دویست نفر از دشمن، و اگر صد نفر باشید بر هزار نفر آنان غلبه خواهید كرد؛ چرا كه دشمنان گروهی هستند كه نمی فهمند.

زیرا آنها نمی دانند برای چه می جنگند، ولی شما آگاهانه به میدان مبارزه پا می گذارید و در میدان جهاد و مبارزه با خدا معامله می كنید.


[1] نهج البلاغه، نامه ي 45.

[2] اللهوف، ابن طاووس، 57.

[3] انفال (8) آيه ي 65.